euskalkultura.eus

Martxoan zabalduko du, Ana Fombellida eta Teo Arranzaz batera, proiektu berria marokoar jatorriko euskal sukaldariak (Orio, 1987). Eta ‘Piripi’ izango du izena, gaztelaniaz erabiltzen den hitza alkohola edan osteko aldarte alaia adierazteko. Berea “euskal sukaldaritza” dela esan izan du behin baino gehiagotan, EuskalKultura.com-i eskainitako elkarrizketan, gehiago "munduko sukaldari" legez aurkeztu bada ere.

Miami, AEB. Piripi jatetxea martxoko zein egunetan zabalduko duen ez du Najat Kaanachek argitu baina ados agertu da hilabete honetan zehar irekiko duela argitaratzearekin. “Egiten dudan guztiaren filosofiaren atzean askatasuna dago, jendea pozik sentiarazteko askatasuna, eta maitasunez eta begirunez momentu magikoak sor daitezkeela sinestea”, esan digu. Jatetxetik ateratzerakoan bezeroek zer sentitzea nahiko lukeen galdetuta, berriz, adierazi du “pozik sentitzea nahiko nuke, arretatsu tratatuak izan direla sentitzea. Esperientzia magiko bat bizi izan dutela nahiko nuke sentitzea, sabela eta arima alaitu dien esperientzia”.

Horretarako “hainbat truku” egingo ditu su artean eta euskal jakiak ere eskainiko dituela aipatu du: “Unean-unean eskatu eta egindako bakailaoa pil-pil erara eta patata tortillak zerbitzatuko ditut baita ere”. Ez dira honelakoak eguneroko ogia Estatu Batuetan are gutxiago Euskal Herriko batek egiazko euskal eran prestatuta aurkitzea. Honelakoek eragina izan ohi dute prezioetan. Bere jatetxeko prezioek atzeraka egingo al diote norbaiti? galdetuta, ezezkoan dago Kaanache: “Umiltasunez sortutako jatetxea da hau eta, nahi duguna da bakoitzak nahi duen moduan gozatzea, nahi duen diru kopurua gastatuta. Baina sukalde eta produktuekiko errespetua, guzti-guztiek nabarituko dute”.

Sukaldari legez progresio nabaria izaten ari den arren –esaten digu mundu mailako onenekin aritu izan dela lanean eta ikasten, tartean Grant Achatz (Alinea), Ferran Adrià (El Bulli), Rene Redzepir (Noma), Thomas Keller (The French Laundry) eta Heston Blumenthal (The Fat Duck), zenbait aipatzearren− jatorri apala du Marokoko bere  familiak, garia biltzen aritzen baitziren, belauniko, eta hurbileko jatorri hori ez omen du ahaztu nahi. “Nor naizen eta nondik natorren beti daukat gogoan. Horrek bultzatzen nau neure kultura, neure bizitza eta emaitzak besteekin partekatzera”, dio.

Ukitu humanista hori ere ageri du galdetzen diogunean hemendik aurrera, behin jatetxea irekita, gutxiago bidaiatuko ote duen: “Ez diot bidaiatzeari utziko, zenbat eta gehiago bidaiatu orduan eta pertsona hobeak bihurtzen garelako”.

Bere lanari edo jatetxeari buruz ezer gehitu edo emendatu nahi al duen galdetuta, hauxe diosku sukaldari oriotarrak: “Ondo moldatzen naiz agurtzen nauen edozeinekin eta bere desioak elikatzeko prest dagoen gizaki lez ikusten nauen edozeinekin. Lankideak izan behar garela esaten diot neure taldeari, ez sari bat jasotzeko lehian dagoen gizataldea”.

Miami eta Floridako euskaldunak aipatzen dizkiogu azkenik Najat Kaanache-ri eta Miamiko Euskal Etxea. Floridako euskaldun horietako batzuk janari-prestatze ekimenetan dabiltza. Galdera luzatuta, elkarrizketa osoan agertu duen hitz egiteko molde bitxi berarekin, hauxe erantzuten digu: “Bai, ezagutzen ditut Miamin profesional bikainak diren gizaki ederrak”.