euskalkultura.eus

Berria egunkariak elkarrizketa egin dio Rocio Basterra euskal argentinarrari. Rocío euskara irakaslea da Patagoniako Euskal Etxean eta egunotan Euskal Herrian izan da oporretan. Egunkariari adierazi dionez, argentinar bat euskaraz entzuteak biziki harritu omen ditu bertakoak, baina aho zabalik utzi dituena zera da, Argentinan ikasi zuela jakitea!

Berria/Ihintza Elustondo. Euskal Herrira oporrak pasatzera etorri da Rocio Basterra (Viedma, Argentina, 1980). Ahal duen bakoitzean egiten du gauza bera, nahiz eta Argentinan bizi. «Han zerbait falta zait, eta hona etortzean zerbait falta zait. Ez dakit nola, baina gorputz batean bi arimarekin jaio naiz!». Igandean bukatuko zaizkio oporrak, eta azken egunak euskaraz hitz egiteko aprobetxatuko ditu.

Argentinarra zara, eta euskaraz primeran hitz egiten duzu. Askok inbidia izango dizute...

Egia esan, denbora guztian esaten didate. Nik kontatzean Argentinan ikasi nuela euskara eta ez naizela hemen bizi, jendea harritu egiten da. Pentsatzen dut hori lau haizeetara kontatuz kutsatu egiten dudala jendea, beldurra gal diezaion euskara ikasteari. Niretzat hori da garrantzitsuena, kontatzea, baina ez ni toki batean jartzeko, baizik eta jendeak esateko: «Neska hau normal-normala da; euskalduna da eta Argentinan bizi da, eta nola da posible hori?». Grinarekin eta ahaleginarekin, bai horixe!

Gaur, gainera, afaria duzu lagun euskaldun batzuekin. Edozeinek esango luke hemengoa zarela...

Bai, baina ahoskatzean berehala nabaritzen zait ez naizela hemengoa. Eta harro esaten dut kanpotarra naizela. Zeren badakit horrela ere laguntzen dudala euskararen alde, euskararen militantzian.

Abizen euskalduna duzu. Euskal Herriko arbasoak al dituzu?

Basterra dut lehen abizena, eta bigarrena Del Vall Iturria. Nafarroan ditut arbasoak: Erribera baino pixka bat goragokoa da aitaren familia, Kaseda herrikoa, eta amaren abizena Elizondotik datorkit.

Horrek bultzatuta hasi al zinen euskara ikasten?

Nik beti esaten ditut bi gauza: Espageti abizena izango banu, hala ere ikasiko nukeela euskara eta defendatuko nukeela euskal kultura. Berdin-berdin. Beraz, ez da bakarrik odolarekin daukadan lotura. Mundu xarmangarria da; halako kultura bat hain zapaldua izan da eta hain iraunkorra milaka urtetan. Zerbait izango du, ezta? Azaldu ezin dena. Euskararekin topo egin, eta berehala maitemindu nintzen. Eta, bestalde, niretzat euskalduna izatea euskara erabiltzea da.

Euskalduna sentitzen zara, nahiz eta argentinarra izan?

Bai, ni horrelakoa sentitzen naiz, uzten badidazue horrelakoa sentitzen. Egia esan, oso argentinarra sentitzen naiz; maite dut nire herria, baina badut beste aberri bat.

Nola ikasi zenuen euskara?

Interneteko programa baten bidez, eta gero aukera eman zidaten Maizpidera [Lazkaoko barnetegira] joateko. Sei hilabetez egon nintzen goizez eta arratsaldez euskara ikasten, eta hor ez baduzu ikasten, ez duzu ikasiko inon. Ordiziako familia batekin bizi nintzen, eta hortik hartu dut Goierriko hizkera. Euskalki munduak liluratzen nau izugarri. Zein hizkuntza aberatsa! Gizadiaren ondarea da. Urte asko pasatu eta gero konturatuko da jendea. Ziur nago horretaz.

[Segi artikulua irakurtzen Berrian]