euskalkultura.eus

Amaia Igartua Aristondo. Maiatzean hasi zen euskara ikasten Catalina Bustos Quevedo (Santiago, 1999), baina dagoeneko egin du bidaia Euskal Herrira. Zornotzako Barnetegian (Bizkaia) igaroko du otsaila, lau herrikiderekin batera, Aurten Baik eta Etxepare institutuak urtero ematen duten beka bati esker. Ingeniaritza bioteknologikoa ikasten ari da, baina jakintzarekiko interesak gainontzeko diziplinetara eramaten du maiz. Esaterako, hizkuntza berriak ikasteko grina du; besteak beste, euskara.

Noiz izan zenuen euskararen berri lehen aldiz?

Albistegietan Kataluniaren independentzia lortzeko nahiaz hitz egiten hasi zirenean. Horren ondorioz, galdetzen hasi nintzen, eta euskal kulturaren berri izan nuen, oso azaletik. Jakin-mina sortu zidan, eta, gehiago ezagutzeko, euskara eta euskal kultura jorratzen dituen hautazko ikasgaia aukeratu nuen unibertsitatean. Gainera, gogoko dut hizkuntza berriak ikastea, eta aukera ona iruditu zitzaidan.

Zer irakasten zizueten irakasgai horretan?

Hizkuntza, gutxi: agurrak, geure burua aurkeztea... oinarrizko kontuak. Lezioek kultura izaten zuten hizpide, gehienbat: Gernikako bonbardaketa, esku pilota eta euskal rock erradikala, besteak beste. Kulturaren zatiak ordubete irauten zuen, eta hizkuntzarenak, ordu erdi. Gainera, gutxi ginenez, ezin ginen euskaraz asko aritu.

Zergatik erabaki zenuen Euskal Herrira etortzea?

Ikastaro hori eginez gero, Etxepare institutuak eskaintzen dituen beketara aurkeztu zaitezke. Nire kasuan, uste dut hizkuntza bat ondo ikasteko bertara joatea dela gomendagarriena. Aukera ona zen bakarrik bidaiatzeko, lehendik ezagutzen ez nuen jendearekin bizitzeko, eta aurretik praktikatu gabeko hizkuntza bat erabiltzeko. Halakorik egiten dudan lehen aldia da, eta esperientzia berri hau izan nahi nuen.

Bi aste daramatzazu Zornotzan. Zer moduz?

Hasieran, mundu guztiak hitz egiten zidan euskaraz, eta ikaragarria zen, zail egiten zitzaidalako komunikatzea. Gaztelaniaz erantzutea badago, baina mundu guztiak euskara hobetu nahi du hemen. Aditz oinarrizkoenak ikasten hasi ginen eskoletan. Dagoeneko hitzak ulertzen hasi naiz, eta entzumena ere zorroztu egin zait; geroz eta hobeto ulertzen dugu elkar. Hala ere, ikastaroa motza dela iruditzen zait; komenigarria litzateke lehendabizi ikastea eta, ondoren, hori aplikatzeko tartea izatea.

Zer ari zaizu kostatzen gehien?

Aditzak eta hiztegia. Hemen gauden txiletar guztiei asko kostatzen zaizkigun kontuak dira, nik uste.

Eta gutxien?

Ezer ez. Hizkuntza oso konplexua da. Era batean pentsatzen ditut esaldiak, baina irauli egin behar ditut, eta aditza bukaeran jarri; zeharo ezberdina da. Irakasleen gogoek posible egiten dute, pazientzia handia dutelako, eta behar adina errepikatzen dituztelako lezioak.

Egunean zer egiten duzue?

Goizez klaseak izaten ditugu, eta, arratsaldez, barnetegiak ekintzak antolatzen ditu elkar ezagutzeko, asko baikara. Adibidez, euskal dantzak erakutsi zizkiguten behin. Beste egun batzuetan erlaxatu egiten gara: futbol partidak ikusten ditugu, pintxo-potera irteten gara...

Txilera bueltatzerakoan euskara ikasten jarraituko duzu?

Bai, aurretik pentsatuta neukan. Lehenik eta behin, Santiagoko Euskal Etxera joango naiz, han doako klaseak ematen dituztelako. Astean behin izaten dira, ez hemen bezain maiz, baina bada zerbait. Hona itzultzea gustatuko litzaidake, agian Deustuko Unibertsitatera, sei hilabetez, ikastera eta euskara trebatzera. Bilboko giroa asko gustatu zait.